Bij onze STREETLIFE030 stadswandeling krijg ik bijna altijd de vraag, wat doe je als iemand geld vraagt op straat? Geld vraagt voor eten of om de nachtopvang te betalen?
Geef je geld of bied je aan om iets te eten te gaan kopen?
Door mijn dagelijkse aanwezigheid op straat in Utrecht ken ik bijna alle “bedelaars” van de Utrechtse binnenstad.
Ik wil duidelijk zijn! Op enkele uitzonderingen daar gelaten gaat het om “bedelaars” die in een instelling zitten, in Beschermd Wonen programma’s verblijven e.d. en niet echt dakloos zijn. En voor diegenen die dat wel zijn is in bijna ieder geval geld voor de nachtopvang niet nodig want voor elke dakloze in Utrecht die in de nachtopvang verblijft wordt de slaapplek door de gemeente Utrecht betaald.
Dus de waarschijnlijkheid dat het gevraagde geld voor iets anders, zoals drugs of alcohol, gebruikt gaat worden is behoorlijk groot.
Maar door mijn ervaringen op straat en mijn interne worsteling met dit onderwerp, heb ik daar een eigen visie op ontwikkeld.
Ik geef soms gewoon en soms ook niet!
En waarom ik soms geef is redelijk simpel, ik zie een mens in nood!
Want als je crack verslaafd bent en je hebt 6 euro, heb je nog 4 euro nodig voor je bolletje. En als je al een tijdje niets hebt gehad ben je op dat moment echt een mens in nood.
Of als je Karim heet en ik zie je ’s morgens om 09:00 op het bankje tegenover de Appie in de Twijnstraat, na een best lange koude nacht buiten slapen. En alcohol (bier) is datgene dat je een beetje op weg helpt met de rest van je survival struggle van die dag, besluit ik vaak gewoon te geven!
Zonder bedenkingen, overwegingen en oordelen. Mijn gegeven euro is dan 2 blikken bier voor een mens in nood of een stap dichter bij een bolletje.
Ik geef dan met mijn hart aan een mens in nood, zonder oordeel!
Ik heb zijn leven niet geleid, zijn ervaringen niet beleefd, ik voel zijn pijn niet maar ik zie wel zijn worsteling en zijn nood.
En ik besef mij dat ook als ik besluit niet te geven dat geen enkele bijdrage levert om hem weg te houden van drugs of alcohol, maar alleen zijn worsteling verlengt wordt.
Natuurlijk heb ik soms ook het moralistische “stemmetje” in mijn HOOFD dat zegt niet geven, je mag hem daar niet bij helpen!
MAAR HEEL VAAK WINT DE PIJN IN MIJN “HART” VOOR EEN MENS IN NOOD!