Soms schaam ik mij!

De afgelopen jaren kocht ik regelmatig een Straatnieuws van Astrid bij de AH in de Twijnstraat, ging vaak vergezeld met wat gesprek en de vraag welke Energy drank het ook al weer was die zij lekker vindt en ik die dan kocht voor haar bij het doen van mijn boodschappen!
Sinds Corona voelde ik mijzelf niet veilig in de “krappe” AH Twijnstraat, ik deed er geen boodschappen meer en er was dus ook geen interactie met Astrid meer! Vanmiddag fietste ik door de Twijnstraat en zag Astrid zoals gebruikelijk staan. En waarom weet ik niet maar vandaag stopte ik, zonder het voornemen de AH in te gaan, maar gewoon om weer even contact te hebben! Ik betaalde wat voor de digi krant en Astrid brak in huilen uit! Het was een uitbarsting van diep verdriet! Zij snikte, sinds de digi krant ben ik mijn vaste klanten kwijt (waar ik er 1 van ben) overigens! En zij mist niet alleen de inkomsten maar zij voelt zich zo verschrikkelijk genegeerd en niet gezien! Het verdriet en de pijn van Astrid kwam als een mokerslag binnen en zij heeft gelijk! Ik ben gestopt haar te zien en ja, ik heb haar genegeerd!
Niet met die intentie of een bewuste actie of keus, maar wel met dit tot gevolg! Heb mijn eigen Corona angst te veel ruimte gegeven en daarmee een ander pijn gedaan, wat een sukkel, juist ik zou beter moeten weten!
Ik heb Astrid mijn excuses gemaakt en beloofd dat ik haar nooit meer niet ga zien, ook al doe ik geen boodschappen meer bij die AH!

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *