Gisteren kwamen wij in het Catharijnehuis een bekende tegen.
Een Spanjaard van Marrokaanse afkomst waar ik 2 1/2 geleden bijna dagelijks de tafel mee deelde in het Smulhuis.
Destijds had hij een paar nachten in de nachtopvang verbleven maar na 3 dagen was dat afgelopen omdat hij “niet rechthebbende” was.
In de gesprekken toen werd duidelijk dat de man maar 1 ding wilde en dat dat was werk en een kamer/woonruimte.
In de periode daarna heb ik hem nog een paar keer ontmoet, hij was aan het werk en het ging goed, echter een adres was nog moeizaam.
Gisteren ontmoette ik hem dus weer.
De vertrouwensband die er is en het gegeven dat hij weet dat ik Spaans spreek had zijn keus bepaald om ons te vragen of we hem konden helpen.
Zijn vraag was wat “toeslagen” nu eigenlijk waren en of hij daar ook recht op had?
Hij had inmiddels een adres, en een DigiD en was bij een buurtteam geweest maar die begrepen hem niet.
In het Catharijnehuis mochten wij direct even apart gebruik maken van een computer om zaken uit te zoeken.
Na een paar minuten was het duidelijk! De man werkte continu vanaf 2017 en betaalde trouw zijn zorgpremie, navraag bij Zilveren Kruis bevestigde dat.
Op “mijn toeslagen” zagen we dat er geregistreerd stond dat hij geen zorgverzekering had? En er geen adres bekend was? dus toeslag kon niet aangevraagd worden.
Na 3 medewerkers belastingdienst, 10 minuten echt contact en totaal zo’n 38 minuten in de wachtstand, is er resultaat.
Nieuwe beschikkingen voor 2017 en 2018 zijn direct gemaakt door de belastingdienst, adresprobleem is opgelost en zijn bankrekening is ingevoerd.
De 20e wordt zijn volledige toeslag 2017 betaald en krijgt hij maandelijks de toeslag 2018. Tevens bleek dat hij nog recht heeft op belasting teruggave over 2017 dus ook dat konden we gelijk afhandelen. Alles bij elkaar wel zo’n 3000 euro.
Vandaag vertrekt hij naar Spanje naar zijn familie die hij al meer dan 2 jaar niet heeft gezien, hij heeft hard gewerkt, hard gespaard en ook nog al die tijd zijn familie financieel ondersteund, een verdiende vakantie.
Ontroerend was dat hij, toen alles was geregeld, zei dat hij zijn Spaanse paspoort wilde omruilen voor een Nederlands.
Hij vindt Nederland een geweldig land met geweldige mensen en hij is dankbaar dat hij de kans heeft gekregen om hier een echt bestaan op te bouwen.
Voor ons is het een voorbeeld van wat wij dagelijks ervaren.
Er is hulpverlening en ondersteuning BESCHIKBAAR, maar voor vele kwetsbare groepen in onze maatschappij, om wat voor reden ook, SLECHT OF NIET TOEGANKELIJK.
Met dank aan het Catharijnehuis, Zilveren Kruis en de Belastingdienst, VERBINDING WERKT!